มั่นใจเกินไปว่าในตอนนี้ทุกอย่างจะปลอดภัยปราศจาคศัตรูตัวร้ายใดๆ
กระทั้งวินาทีกระชากจิตมาถึงในระยะห่างเพียงมวลอากาศบางเบาขวางกั้น
อีกครั้งของวันที่แสนจะวุ่นวายต้นแขนเล็กถูกกรงเล็บเหล็กแข็งร้อนนั้นตรงเข้าตะคลุบ
กระชากร่างทั้งร่างให้เซซวนจากการทรงตัวอยูบนส้นรองเท้าสูงปรี๊ดถลาเข้าหาอ้อมอกกว้างแสนกำยำที่สาวๆคงอยากจะล้มลง
เป็นลมล้มพับเข้าซอนซบเหลือเกินนั้นอย่างจังจนปลายจมูกโด่งรั้นแตะชนเข้ากับกล้ามเนื้อแผงอกเป็นมัด
สูดดมกลิ่นหอมคูลๆของมินต์และอะไรอีกมากมายที่ผสมผสานอยู่ใน Jo Maloneน้ำหอมแบรนด์ดังระดับโลกที่ขึ้นชื่อถึงความซับซ้อนล้ำลึกของกลิ่นหอมเกินบรรยาย
ทำเอาอดกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทันในเมื่อนี้มันคือที่สุดของนิยามความเดมฮอตสุดเซ็กซี่นี้นา
“ปล่อย!”
แม่กวางผู้ตื่นตระหนกดิ้นร่างทั้งร่างหนีจากอ้อมกอดแกร่งอันเปรียบเหมือนตาข่ายดักสัตว์ตัวน้อยๆของนายพรานก็ไม่ปานเลยล่ะ
ในเมื่อยิ่งดิ้นก็ยิ่งรัดแน่นจนผิวเนื้ออ่อนเหลวของน้องนางนั้นติดสีแดงเป็นปื้นใหญ่จากแรงรัดของอ้อมกอดนายพรานหนุ่มรูปงามผู้เชี่ยวชาญเหลือเกินในการมอมเมาเหยื่อของเขาด้วยฟีโรโมนส์เพศชายที่สูงเย้ายวนใจจนเหยื่อนางตัวน้อยๆแทบหมดแรงสลอยู่คาอ้อมอกของเขา
“ชู่ว์..เหลือเวลาอีก10นาทีก่อนการขึ้นแสดงของเรา..”
ร่างบางกระจ่างราวหิมะแรกของฤดูชวนมองนั้นถูกเหวี่ยงเข้าผนังเย็นชืดที่ทำเอาลู่ฮานต้องโก่งแผ่นหลังบางหนีความหนาวเย็นอันจะบาดผิวเนื้ออ่อนให้เจ็บแสบจนกลายเป็นว่าตนได้แอ่นหน้าอกอวบอูมที่ถูกบีบ
รัด ดันหรืออะไรก็แล้วแต่ที่เป็นเทคนิคของเจ้ากระต่ายขาวแม่ลูกอ่อนของเควินจะทำได้นั้นเข้าหาพี่เขา
คล้ายกับบออดอ้อนโดยมิได้ตั้งใจแสนไร้เดียงสาที่ทำเอาคนมองแทบคลั่งเดือดเมื่อยามนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ผ่านมาไม่ถึง10นาทีดีเลยด้วยซ้ำไป
“ดูเหมือนเสน่ห์จะล้นเหลือจริงๆนะแม่ตัวดี..”
“ห๊ะ..อื้อ..”
ปลายเล็บคมๆของแม่ตัวน้อยตรงเข้าจิกแผงอกกำยำนั้นในทันทีที่ถูกจู่โจมด้วยแรงเฟ้นเฟ้นหนักที่หน้าอกอวบทั้งสองข้างของตนโดยไม่ทันแม้แต่จะได้เตรียมตัวเตรียมใจคิดหาทางหนีทีไล่
ลู่ฮานไม่รู้ว่าสถานการณ์นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ท่ามกลางโถงทางเดินที่เงียบสงบปราศจากการเคลื่อนไหวของสิ่งมิชีวิตใดๆตรงซอกมุมมืดของล็อกเกอร์เก็บอุปกรณ์ต่างๆและที่ปลายสุดทางเดินมีกล้องวงจรปิดติดอยู่ถึงสองด้านสองตัวแท้ๆ
แต่กระนั้นพี่เขากลับยังกล้าที่จะชำเรากันทั้งๆที่หากใครสักคนมาเห็นเข้ารับรองว่าเรื่องราวมันจะไม่จบเพียงแค่นี้เป็นแน่
หอบหายใจหนักหน่วงและแทบสำลักอากาศหนักเข้าไปอีกเมื่อยามที่กระบังลมยกตัวขึ้นสูงจนเจ็บและทั้งปากและจมูกรั้นนั้นแข่งกันโกยอากาศเย็นยะเยือกนั้นเข้าปอด
เมื่อฝ่ามือหนาอุ่นร้อนราวกับเพลิงไฟกำลังลามเลียผิวขาวกระจ่างตาสอดลึกเข้าไปในสาบเสื้อที่เว้าเปิดตรงช่วงอกของบอดี้สูทสุดเซ็กซี่ที่แนบรัดไปกับสัดส่วนโค้งของเนินเนื้ออวบอิ่มของหน้าอกและคอดลึกเล็กเข้าไปของเอวบางคอดกิ่ว
ก่อนจะผายโค้งออกดังคันศรในสัดส่วนสะท้านใจชายหนุ่มยิ่งนักของสะโพกกลมกลึงที่เซฮุนได้สัมผัสมากับมือของเขาแล้วว่ามันอ่อนนุ่มรับมือเขามากเพียงไร
“หรือต้องทำให้กลิ่นหอมๆนี้เปลี่ยนเป็นกลิ่นอื่นก่อนหรืออย่างไรกันนะ?”
“ยะ..อย่า..อื้อ..” เขาเพ้อหรืออย่างไร
ใครกันที่ริอาจลองดีกับพี่เขาหรืออย่างไรกันเขาจึงได้แลดูหงุดหงิด
ขุ่นเคืองใจถึงเพียงนี้ และหากจะถามกันว่าเพราะเหตุใดลู่ฮานถึงล่วงรู้ได้อย่างนั้นนั่นก็เป็นเพราะพี่เขาน่ะแสดงออกอย่างชัดเจนจนสัมผัสได้น่ะสิ
น้ำเสียงทุ้มนุ้มของเขามันคือเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่หากเขาไม่พอใจหรือขุ่นเคืองแม้เพียงน้อยนิดมันจะแข็งห่วนระคายหูเหลือเกิน
อีกทั้งสัมผัสของพี่เขาที่มักจะนุ่มนวลอ่อนโยนทว่าในบัดนี้มันกระด้างหยาบเหลือเกินที่บีบเนื้อน้องไปทั่วจนแทบน้ำตาซึม
ปลายจมูกโด่งซุกไซร้เข้ากับหลังใบหูบางไล่ขึ้นไปสูดดมกลิ่นแชมพูหวานๆของเส้นผมนุ่มสลวย
และหากน้องเขาไม่มีคิวต้องขึ้นแสดงแล้วล่ะก็เซฮุนก็กล้าที่จะสาบานต่อพระเจ้าที่ไม่เคยมีอยู่จริงบนโลกกลมๆที่แสนจะบิดเบี้ยวนี้
ว่าเขาจะฉีกทึ้งเศษผ้าบางๆกับถุงน่องตาข่ายสีดำนี้ให้พันจากเนื้อหวานแล้วชำเราน้องให้ตัวชุ่มช่ำ
เปียกเยิ้มไปด้วยคราบน้ำจนตัวอ่อนยวบอยู่ใต้ร่าง
เซฮุนจะทำทุกวิธีทางให้เจ้ากระจับอิ่มย้อยอวบอิ่มล่อตาล่อใจให้เหล่าตัวผู้คลั่งพร้อมกระโจนเขาฉกชิ้มน้ำหวานนั้นครางเสียงหวานๆออกมาจนแหบแห้ง
ร้องเรียกหาแต่เพียงเขาประกาศให้ไม่ว่าไอ้หน้าไหนก็ตามที่คิดจะแตะต้องหรือแย่งเจ้าตัวไปจากเขาได้ตระหนักว่าเจ้าของความหวานล้ำนี้คือใคร
“ปะ..ปล่อยผมเดี๋ยวนี้..ฮื้อ!!”
ราวกับม่านหมอกที่ปกคลุมดำมืดอยู่ภายในดวงตาและสติอันเฉียบคมมาโดยตลอดเพียงเพราะความหึงหวง
สัญชาตญาณความเป็นเจ้าของที่ขับเคลื่อนพุ่งสูงเหนือทุกความควบคุมของกัปตันหนุ่มผู้เชียวชาญในการควบคุมอารมณ์มาโดยตลอด
ไม่รู้แม้กระทั่งว่าตอนนี้ได้ลากปลายนิ้วลงต่ำเลื่อนผ่านความเรียบลื่นของเนื้อผ้าลงมาช้าๆแสนอ้อยอิ่งทว่าราวกับจะกระชากทุกลมหายใจออกไปจากร่างบางที่เกร็งกระตุกเนื้อกายเข้าหาเขาโดยมิอาจหักห้ามได้
ละมือเพียงข้างจากการสอดลึกเข้าฟอนเฟ้นเนินเนื้อหน้าอกนุ่มนิ่มนั้นผ่านใต้ลิ้นปี่
หน้าท้องเรียบแบนกระนั้นกลับได้รูปสัดส่วนกล้ามเนื้ออย่างสุขภาพดี
กดทิ้งน้ำหนักฝ่ามือลงไปทักทายความน่าเอ็นดูที่เขาแสนจะหลงใหลจนกายบางกระตุกเฮือกจิกปลายเล็บเข้ากับกล้ามแน่นหนัดของแผงอกกำยำจนซี้ดปากกับฤทธิ์ความร้ายของแม่ตัวแสบตัวน้อย
ก่อนจะละผ่านส่วนกลางลำตัวสั่นระริกที่คงจะเริ่มตื่นตัวขึ้นมาบ้างแล้วล่ะจากไอความร้อนและความรัญจวรแสนคุ้นเคยอัญเป็นความเฉพาะที่มีแต่พี่เขานี้ล่ะที่สามารถทำให้มันเกิดขึ้นได้ในเชิงที่ว่าดีเยี่ยมเสียจนพุ่งสูงทะลุปรอดละเหยเป็นไอน้ำนี้ขึ้นมาบ้างแล้วล่ะสิ
“อ๊ะ...อ๊าย”
แม่กวางตัวหวานเชิดใบหน้าหวานหยาดเยิ้มปานน้ำตาลปั้นขึ้นสูงเบิกนัยน์ตากว้างช้ำน้ำเป็นประกายราวอัญมณีด้วยความตกใจ
ตื่นกลัวเสียยิ่งกว่าอะไรดีในเมื่อสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตตอนนี้ของลู่ฮานคือพ่อตัวร้ายขั้นกว่าของฝ่ายอธรรมในหนังยอดหมนุษย์ซุปเปอร์ฮีโร่คนนี้
ลู่ฮานผวามือเข้ากอดไหล่กว้างทันทีที่ร่างทั้งร่างถูกตระคองยกสะโพกกลมแน่นนั้นเข้าแนบแน่นไปกับสัดส่วนกลางลำตัวแสนร้อนผ่าวที่มีตัวการความยิ่งใหญ่ซุกซ่อนอยู่ภายในเนื้อผ้าชั้นในเข้ารูปไปกับสัดส่วนของเขาภายใต้กางเกงยีนส์เนื้อหนาขาดริ้วเป็นสไตล์นั้นอีกที
แทบขาดใจกับความร้ายกาจของอารมณ์ดิบที่ซุกซ่อนอยู่ใต้สุดของความต้องการพื้นฐานของมนุษย์ที่กำลังถูกกระตุ้นหนักจนแทบล้นทะลักกำแพงกั้นที่ลู่ฮานเพียรพยามสร้างมันขึ้นมา
ยามที่พี่เขาบดคลึงร่างเข้าหาหนักแน่นเป็นไปในจังหวะเนิบนาบชวนระทวยอ่อนอยู่แทบเท้าเขานั้นมันคือจังหวะเดียวกันกับยามที่เขากำลังชอนไชความยิ่งใหญ่เข้ามาภายในตัวของลู่ฮาน
“ฮื้อ...อะ..อ้า”
ริมฝีปากแดงกำอ้าออกระบางไอร้อนภายในกายที่พุ่งทะลุสูงขึ้นจนพร่าเบลอ
น่ากลัวเหลือเกินว่าจะหมดสติไปเสียตรงนี้ในขณะที่ยังอยู่ในท่วงท่าแสนน่าอายและเนื้อกายกำลังถูกบีบฟ้องเฟ้นไปทั่ว
เข็มวินาทีกระชั้นชิดเข้ามาพร้อมกับไอร้อนของผิวเนื้อที่บดเบียดแทบเป็นเนื้อเดียวกัน
น้องเขาชุ่มช่ำไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆจากทั้งของตัวเองและของพี่เขาที่ขยันเหลือเกินในการซุกสันจมูกโด่งเข้าสูดดมกลิ่นผิวหอมกรุ่น
และเชื่อเถอะว่าตอนนี้ทุกสิ่งมันอยู่เหนือความควบคุมโดยสมบูรณ์แบบน่ะ!!
“จีมิน..เธออยู่ไหนน่ะ!”
เสียงตะโกนร้องหาหวานๆของโซยูดังขึ้นกระชากทุกสติที่กำลังดำดิ่งลงสู่ห้วงแห่งราคะให้กลับคืนมาภายในพริบตา
เมื่อยามที่ฝ่ามือบางผลักอกแกร่งของคนตัวโตออกห่างราวกับต้องของร้อนทั้งๆที่ต่อให้ใช้กำลังทั้งหมดเผื่อผลักตัวเองก็ออกห่างได้มาสุดเพียงเอื้อมถึง
ในเมื่อสะโพกกลมกลึงยังถูกมือแกร่งนั้นล็อกไว้แน่นและเรียวขาขาวอวบอัดนั้นยังถูกยกขึ้นแนบนาบไปกับกลางลำตัวร้อนฉ่าอยู่มิคลาย
เพียงดวงตาของคนทั้งคู่ที่จ้องมองและหอบหายใจ
ลดระดับความร้อนในภายและปลอบประโลมอารมณ์ที่พุ่งสูงจนน่ากลัวจะเกินเลยไปไกลให้สงบลง
เซฮุนค่อยละมือแกร่งที่ล็อกร่างบางออกมาประคองผิวแก้มร้อนผ่าน
แดงปรั่งของแม่เนื้อหวานที่หอมหวานเหลือเกินในยามนี้เข้าชิดหน้าผากกันและกัน
“ให้ตายเถอะแม่กวางน้อย..พี่แทบทนไม่ได้หากเป็นคนอื่นที่แตะต้องตัวเรา”
แม่กวางน้อยอีกแล้ว..สรรพนามชวนใจสั่นนั้นทำให้คนฟุงถึงกับกระตุกวูบไปทั้งหัวใจวูบโหวงลงไปถึงช่องท้องแบนราบนั้นจนแทบลอยเลยล่ะ
ว่าแต่นี้ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะซาบซึ้งใจหรือรู้สึกร่วมไปกับมันด้วยเลยสักนิดในเมื่อเขาร้ายขนาดไหนตัวเองก็รู้ดีที่สุดนี้ลู่ฮาน!
“อย่าแตะต้องผมแบบนั้นอีก จำไว้!”
น้องเขาขู่ฟ่อให้กันทีหนึ่งก่อนจะรีบวิ่งหายออกไปจากทางเดินทิ้งไว้เพียงพ่อเสือตัวร้ายที่แสนจะสับสนวุ่นวายอยู่ภายในมุมมืดมุมนี้แต่เพียงผู้เดียว
ให้ตายเถอะนี้ถือเป็นช่วงเวลาอันแสนจะยาวนานเหลือเกินในความรู้สึกที่เขาคิดจะหึงหวงใครสักคน
มันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของพ่อหนุ่มผู้มากับน้ำแข็งและความเย็นชาอย่างเซฮุนคนนี้เลยแม้แต่น้อยในเมื่อแต่ไหนแต่ไรตั้งแต่ยังเยาว์วัยนั้นเขาไม่เคยรู้จักกับคำว่า
ความกลัวที่จะถูกแย่งของสำคัญ ไปเลยแม้แต่น้อย
ในเมื่อเงินทองมากมายที่ตระกูลโอมีอยู่มันสามารถกว้านซื้อสิ่งต่างๆที่อยากได้มาให้เขาได้อย่างง่ายดายเพียงใจนึกเซฮุนจึงไม่กลัวว่าเขาจะถูกใครแย่งอะไรไป
จนกระทั้งชีวิตให้พบเจอกับความรัก
ความรักครั้งแรกกับหญิงสาวที่เขาเคยคิดว่าเธอคือที่สุดของชีวิตนั้นคือครั้งแรกที่ทำให้พ่อกล้ามโตผู้แสนจะหล่อเหล่าคนนี้รู้จักกับความกลัวนั้น
ทว่ามันกลับไม่รุนแรงเท่ากับพายุร้ายที่กำลังก่อตัวขึ้นอยู่ภายในจิตใจของเขาในขณะนี้..ใช่เซฮุนกลัวเหลือเกินแม้ว่าสมองจะสั่งให้เชื่อว่าเขาจะสามารถครอบครองลู่ฮานไปตลอดกาลได้ก็เถอะ
แต่กระนั้นความกลัวยังตามหลอกหลอนเป็นฝันร้ายที่แม้จะตื่นขึ้นมาก็ยังต้องผวาซ้ำอยู่เรื่อยไป
หึงหวงจนแทบคลั่ง..นั้นมันพลากเอาตัวตนของโอเซฮุนไปได้อย่างดีจนน่ารังเกียจเหลือเกิน
-ฝากคอมเม้นกันด้วยหน้าบทความนะคะ-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น